Over dat wonderlijke, dat ons vormt en vervormt, dat leeft en lilt, dat verwarmt en verkilt, meesterlijk in strofen gegoten wordt, om zijn godslasterlijkheid aangefloten wordt, dat wat een naam heeft dus gekend is, daar waar wij mee zuchten en over vallen, dat zijn onze woorden, schat.
zondag 29 augustus 2010
'herinnering aan het vergeten zijn'
Vanmorgen was hij weer meesterlijk eloquent, RikTorfs, op radio 1. Hij vertelde over de dood, hoe zijn geboren in de 18de eeuw een nadeel zijn zou wegens bijgevolg nu al overleden in dat geval. Hij zei het beter. Dat een standbeeld een tragische uitbeelding is van het verdwijnen: een contradictio in existentio als het ware. Een herinnering aan het feit dat we allen passanten zijn, dat zelfs de grootste beroemdheden uiteindelijk, vergeten worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)