Onnadenkend neem ik kleine kinderen op mijn schoot, wat zijn ze zacht en licht. Ze laten zich strelen en spartelen zich weer vrij om naar een boomstam te lopen, om over mekaar te struikelen, om een voorbijdrijvende ballon te grijpen. Drummen voor een go-cart, vallen samen met de duwer in het gras.
Daarna wachten nog de luchten, het magische uur duurt uren. Insecten zitten mee aan de dis. En niemand vindt dat erg. De glimwormen geven lichtjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten