Over dat wonderlijke, dat ons vormt en vervormt, dat leeft en lilt, dat verwarmt en verkilt, meesterlijk in strofen gegoten wordt, om zijn godslasterlijkheid aangefloten wordt, dat wat een naam heeft dus gekend is, daar waar wij mee zuchten en over vallen, dat zijn onze woorden, schat.
donderdag 28 april 2016
Houden van hautain
Als snelle hap na pinten na je werk Vietnamees gaan eten en zeggen dat het toch niet is wat je ervan verwacht had.
maandag 4 april 2016
Uit verre vergetelheid
Een dag vullen is soms geen sinecure. Ik sta op, ga naar de
supermarkt voor brood enzo en doe het ochtendding, uitgebreid en lui, ga mijn
was doen, niet thuis maar in een wasserette, lees een boek terwijl ik wacht,
wandel een stukje, droger, koop groenten die ik vergeten was, maak verse soep,
heel het huis ruikt naar jonge prei en kardemon, heerlijk, eet ze, kijk intussen
en daarna drie afleveringen van een sitcom, grappig. Rust. Op de fiets rijden
naar een vriend bezoeken. Ruim twee uur kletsen met thee over Madrid, de
huidige situatie, contacten, verjaardag. Fietsen, met omweg. Ergens stoppen
voor avondmaal, snel, uitgebreid koken niet. Lekker, Beni Falafel, vegetarisch
met iets wat op zuurkool lijkt en humus. Heerlijk, maar snel. Iemand vraagt of
ik van plaats wil veranderen zodat zij er kunnen zitten. Fietsen, huis. Stoppen
op het plein want er is nog zon, op dat een bankje schijnt ze zelfs regelrecht
in mijn ogen, kan ik nog lezen. Lezen lezen lezen.
Jongens komen samen op bankjes naast mij, praten, lopen naar het plein voor
spel. Huis. Wandelen naar de winkel, derde keer winkelen. Iets voor vriendin,
haar man en zoontje morgen bezoek. Huis. Dit. Het is nog heel licht. Ik wil
buiten zijn, maar weet niet meer heel goed waarheen. Binnen is nog veel te
doen. Te doen. Dwingende dringende. Maar ik doe het niet. Ik lig in het licht.
En lees
zaterdag 5 maart 2016
Lenteroos
Open de ramen
Want buiten is de lente
Aan het komen
De bomen barsten
Uit het geraamte van hun takken
Krijgen nieuw wit en licht vlees
Als de laatste winter vergaat tot plantaarde
Weg met de schubwolken van laat
Februari. Zij
Smelten als roze glazuur op
De donut van onze dag.
Haal rondheid vanonder je truien vandaan
Kledij met gaten
Je lichtbeige overjas boven
Die de wapperende aanstormende zuidenwind doorlaat
Zie de aarde kapseizen van het daglicht, s ’avonds
Laat de deur lang na afloop
Open staan.
Video pink donuts: https://vimeo.com/60744551
Abonneren op:
Posts (Atom)