Een dag vullen is soms geen sinecure. Ik sta op, ga naar de
supermarkt voor brood enzo en doe het ochtendding, uitgebreid en lui, ga mijn
was doen, niet thuis maar in een wasserette, lees een boek terwijl ik wacht,
wandel een stukje, droger, koop groenten die ik vergeten was, maak verse soep,
heel het huis ruikt naar jonge prei en kardemon, heerlijk, eet ze, kijk intussen
en daarna drie afleveringen van een sitcom, grappig. Rust. Op de fiets rijden
naar een vriend bezoeken. Ruim twee uur kletsen met thee over Madrid, de
huidige situatie, contacten, verjaardag. Fietsen, met omweg. Ergens stoppen
voor avondmaal, snel, uitgebreid koken niet. Lekker, Beni Falafel, vegetarisch
met iets wat op zuurkool lijkt en humus. Heerlijk, maar snel. Iemand vraagt of
ik van plaats wil veranderen zodat zij er kunnen zitten. Fietsen, huis. Stoppen
op het plein want er is nog zon, op dat een bankje schijnt ze zelfs regelrecht
in mijn ogen, kan ik nog lezen. Lezen lezen lezen.
Jongens komen samen op bankjes naast mij, praten, lopen naar het plein voor
spel. Huis. Wandelen naar de winkel, derde keer winkelen. Iets voor vriendin,
haar man en zoontje morgen bezoek. Huis. Dit. Het is nog heel licht. Ik wil
buiten zijn, maar weet niet meer heel goed waarheen. Binnen is nog veel te
doen. Te doen. Dwingende dringende. Maar ik doe het niet. Ik lig in het licht.
En lees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten