Perfectionisme

Perfectionisme. It can kill the spirit. Het was onder andere dat wat me er de laatste weken van weerhield nog iets te schrijven hier. Op deze blog, waar ik stiekem toch wel trots op ben en waar ik soms heel erg van geniet. Van het schrijven en van het gelezen worden. Vanity is bliss! :-), zou Oscar Wilde zeggen.
Daarom vanaf nu, geen perfectionisme meer. Maar ook perfect geoorloofd gezever. Soms komt er uit chaos en afbraak iets prachtigs tevoorschijn. Dat zei Louis Paul Boon al, op de meest stinkende mesthoop groeien de mooiste bloemen. Dat denkt ook Keri Smith. In "Wreck this journal" geeft ze op elke ongeschonden bladzijde een stoute opdracht, om het dagboek kapot te neuken, om het protocol aan onze laars te lappen en ermee in bad te gaan, met het boek! Wie weet welke mooie figuren zeepsop+ zweet achterlaten op papier.
Heel cool wat uit dat geprul, geschraap en gepeuter aan moois soms te voorschijn komt.
Vanaf nu wreck ik mijn blog! Nè!