donderdag 28 april 2016

Houden van hautain

Als snelle hap na pinten na je werk Vietnamees gaan eten en zeggen dat het toch niet is wat je ervan verwacht had.

maandag 4 april 2016

Uit verre vergetelheid



Een dag vullen is soms geen sinecure. Ik sta op, ga naar de supermarkt voor brood enzo en doe het ochtendding, uitgebreid en lui, ga mijn was doen, niet thuis maar in een wasserette, lees een boek terwijl ik wacht, wandel een stukje, droger, koop groenten die ik vergeten was, maak verse soep, heel het huis ruikt naar jonge prei en kardemon, heerlijk, eet ze, kijk intussen en daarna drie afleveringen van een sitcom, grappig. Rust. Op de fiets rijden naar een vriend bezoeken. Ruim twee uur kletsen met thee over Madrid, de huidige situatie, contacten, verjaardag. Fietsen, met omweg. Ergens stoppen voor avondmaal, snel, uitgebreid koken niet. Lekker, Beni Falafel, vegetarisch met iets wat op zuurkool lijkt en humus. Heerlijk, maar snel. Iemand vraagt of ik van plaats wil veranderen zodat zij er kunnen zitten. Fietsen, huis. Stoppen op het plein want er is nog zon, op dat een bankje schijnt ze zelfs regelrecht in mijn ogen, kan ik nog lezen. Lezen lezen lezen. Jongens komen samen op bankjes naast mij, praten, lopen naar het plein voor spel. Huis. Wandelen naar de winkel, derde keer winkelen. Iets voor vriendin, haar man en zoontje morgen bezoek. Huis. Dit. Het is nog heel licht. Ik wil buiten zijn, maar weet niet meer heel goed waarheen. Binnen is nog veel te doen. Te doen. Dwingende dringende. Maar ik doe het niet. Ik lig in het licht. En lees