De eenzame oorbel

Eén oorbel is marginaal. 
Eén oorbel is een tragedie. Ze is schitterend, maar voor altijd incompleet, en alleen.
Van één oorbel zien mensen altijd eerst en vooral de andere, diegene die ontbreekt.
Zij, de eenzame oorbel, mist voor altijd haar identieke metgezel.
Eén oorbel is nutteloos en waardevol tegelijk. Zoals een vrouw uit de jaren '50 met een rechtendiploma die niet werkt.
Wat kan je doen met één oorbel? Ze allemaal met de andere éénoorbellen verzamelen? Veel kleuren en nog eenzamer dan alleen.
Verkopen kan niet, ondanks het zilver zijn ze niets meer waard.
Aan de muur gehangen wordt het kitsch. 
Daarom heb ik besloten ze te dragen, één voor één, in paren van één oorbel + één oorbel.

Eén oorbel pronkt evengoed met haar diamantje, kleiner, subtieler, als een tiener die voor het eerst lipstick op mag. Eén ster van twee, gevlochten op het strand door een straatverkoper, roept nog steeds de zee, maar zachter. 
En vooral in profiel.