Ik schrijf vandaag over vandaag. Het zonlicht verblindt me, blikkert vanaf een overliggend raam mijn ogen in, het witte blok vol gerangschikte appartementen erachter. Rondom het blauw van 22 graden celcius. Laat het maar duren, laat ik de uren maar verlengen door te lanterfanten, door langzaamaan mijn lijf te zetten, de stappen welgemikt, niet te veel in de weg van de stralen, niet te weinig om niet onverschillig te lijken. Laat ik net genoeg zonnen om niet verbrand te raken. Net genoeg genieten om niet zat te zijn. De avond schijnbaar onopgemerkt voorbij laten gaan. Een potje pasta koken, een wandeling. En straks een klaterlach in bed. Haha, wat een mooie dag heb ik toch gehad vandaag.
