Somniferos

Hoe heerlijk zwaar soms Somniferos op onze brauwen drukt

In onze monden hangt

Ons verdooft

Ik droom (gezwachteld in lakens):

Een koele zwarte man bedelft mij

In mezelf

Ik sta naakt, ten prooi aan alle ogen

De televisie is mijn vechtende geest,

Die moet wakker en oprecht

Mijn droom is moe

Maar ik sta al onder de douche

De realiteit inzepend

Lichaam en geest zingen in unisono:

Dit is een morgen als ooit de eerste

De wijsheid van de honden

Ik lees: De wijsheid van de honden, Teksten van de Griekse cynici (Georg Luck, Bornmeer)

Enkele noten:

Over Diogenes

Hij liep altijd op blote voeten in de sneeuw.

Over eten

Hij noemde de maag de Charibdis van het leven.

Diogenes zei dat de mensen aten omdat ze dat fijn vonden, maar dat ze niet bereid waren om diezelfde reden ermee te stoppen.

Diogenes zei dat anderen leefden om te eten, maar dat hij at om te leven.

Diogenes beweerde dat in huizen waar zeer veel voedsel is ook veel muizen en wezels waren en dat lichamen die veel voedsel opnamen dan ook evenveel ziektes aantrokken.

De hond noemde de restaurants in Athene "vreetclubs".

Over levenskunst

Tegen zijn leerlingen zei hij altijd: 'Leef er niet als de dieren op los en wees ook niet gelijk aan hun baasjes. Ontwikkel gelatenheid en waardigheid, blus met zelfbeheersing het vuur van je woede, overwin het onrecht met liefdadigheid en vervang wraak door vergeving, als jullie werkelijk in woord en daad het toppunt van de filosofie willen bereiken.'

Etc etc

Vormen

Pijn draagt maar zover
De impuls reikt als elektriciteit of is er toch
Weerlicht
In belendende ruimten rood
Pulserend
De dreiging van een diepzeedier dat schokkend
Zijn prooi verliest
Relaties bestaan bij gratie van vormen
Ik houw mij aan jou
Vast, of vrienden bestand
Tegen ijs en het gewicht van geen coitus
Praten samen, met roze oortjes, onbuigzaam in de wind
In geen tijd

Pink carvings

Pink carvings

No more waste

creativity is cutting

Coloured paper tape

A child computer

My hand handling

Skewerdly the pencil

this pencil drawing

 

on ‘i’s as a primary

tool fool ape

Brel on your way

home you use

7 minutes of free

dom

You carve them on

this cheap lined

paper with a pink

pencil

On est la

Ik lees het boek 'On est la' over de eerste generaties Marokkaanse en Turkse migraten in België (64-74) uitgegeven en gemaakt door Foyer vzw, integratiecentrum. Enkele aantekeningen.

- In het begin werd er vooral mondaanmond reclame gemaakt, mensen die hier job vonden vertelden het door. Een jaarloon daar kwam overeen met maandloon hier.

- Eerst kwamen de mannen, er was veel werk, na 1 week hadden ze werk.

- De mannen leefden samen in gemeenschapshuizen, degenen die hier al waren hielpen de nieuwkomers. Ons kent ons.

- Na verloop van tijd begon de gezinshereniging. Er gingen ook vrouwen werken, vooral om contact te hebben.

- Vroeger waren de gemeentes kleine dorpen, sommige Belgen hadden nog nooit van Marokko gehoord. Mensen waren opener (parafrase).

- Pas in de jaren 70 begon de groep eigen zaken op te richten, met zicht op hier blijven.

- De MIVB was een grote werkgever, omdat Belgen de moeilijke werkuren niet wilden door. Daarom ging MIVB ook "vrouwen en migranten aannemen." Migraten konden niet doorgroeien naar 'bureau'functies en konden niet vastbenoemd worden. De aantrekkingskracht ligt in het goede loon, extralegale voordelen en vaste job. Vaak werken hier generaties. Rekrutering gebeurde tot in de moskee, bv nogal wat soeffi moslims werk(t)en bij MIVB.