Dinsdag, tussen 17:00 en 18:00

De bloemen op de balustrade van de gaanderij van het centraal station

Rozen met loden rode tongen die brutaal de wind doen buigen

Auto’s schuiven licht aan licht naar hun garages toe

De urgentie in de zware voet

Om snel te willen rusten voor weer meer

Een smalle maan hoog in de mistige duisternis

Belooft prairies en landen vol sterren

Het blad heeft al haar bomen verloren

Ik merk het pas al op de grond

Maar de lach van dat joodse meisje

Dat eigenlijk niet naar je lachen mag